De geschiedenis van Oostkapelle
Het ontstaan en de ontwikkeling van Oostkapelle zijn sterk verbonden met de abdijen van Rijnsburg en Middelburg die in en rond Oostkapelle gronden bezaten. Gedurende de middeleeuwen is Oostkapelle dan ook vooral een belangrijk geestelijk centrum geweest. De aan Willebrord gewijde kerk (met 14e eeuwse kerktoren) was één van de vijf hoofdkerken van Walcheren.
Zoals in veel dorpen in Zeeland zijn tot aan de 20e eeuw de omvang en ruimtelijke situatie van Oostkapelle nauwelijks veranderd. Door de eeuwen heen bleef Oostkapelle een klein, voornamelijk agrarisch dorp grenzend aan in de 17e eeuw ontstane buitenplaatsen en landgoederen.
Omstreeks 1850 bestond Oostkapelle uit niet meer dan de Dorpsstraat, de Molenweg en de bij het kruispunt van deze beide wegen gebouwde kerk en bebouwde kerkring. De bij de Noordweg gelegen molen was er toen ook al. In de eerste helft van de 20e eeuw nam de lintbebouwing wat toe en ontstond er ook bebouwing langs de Duinweg. De sterke naoorlogse bevolkingsgroei noodzaakte begin jaren vijftig tot de eerste planmatige dorpsuitbreiding. Deze werd gesitueerd tussen Kerkring, Dorpsstraat en Duinweg met de Torenstraat als westelijke grens. Ofschoon de eerste aanzetten daarvoor reeds in de jaren dertig op bescheiden schaal gestart waren, komen in die tijd ook de (verblijfs)recreatieve mogelijkheden van de Walcherse kuststrook in de belangstelling en vinden de meer omvangrijke en planmatige verblijfsrecreatieve ontwikkelingen (zomerwoningen) plaats tussen de kern en de duinen.
Aan het begin van de jaren zeventig vindt een tweede minder omvangrijke dorpsuitbreiding plaats tussen Dorpsstraat, Molenweg en Brouwerijstraat (Vronesteijn). De Dorpsstraat komt daardoor ook ruimtelijk in het hart van het dorp te liggen. Oostkapelle heeft zich dan al ontwikkeld tot een belangrijke badplaats met een omvangrijk aanbod aan verblijfsaccommodaties. In de eerste helft van de jaren zeventig werd begonnen met het ontwikkelen van de wijk de Halve Maan.
Bron: www.plaatsengids.nl
Geschiedenis Natuurgebied oranjezon
In de 13de eeuw werden de schorren ten westen van Vrouwenpolder ingedijkt. Zo ontstond o.a. de Gerstepolder en de Beekhoekspolder. Vanuit Domburg verwaaide het strandzand en werden de eerste duinen gevormd. Die groeiden uit tot een ongerept, woest duinlandschap: Oranjezon. Het gebied hoorde bij het markizaat van Veere en dankt zijn naam aan de oorspronkelijke eigenaars: de graven van Nassau, later prinsen van Oranje. En dus niet, zoals ook wel wordt gedacht, aan het prachtige uitzicht bij de ondergaande zon. In de loop der eeuwen heeft de mens het gebied op verschillende manieren gebruikt en zo zijn sporen nagelaten. Nu is het weer een natuurgebied, in beheer bij Het Zeeuwse Landschap.
Waterwinning
Rond 1850 was de gezondheidstoestand in Zuidwest-Nederland ronduit slecht: pokken, tyfus en cholera waren schering en inslag. De bewoners haalden hun drinkwater toen nog uit regentonnen en welputten. In 1889 kocht de gemeente Middelburg een deel van het duingebied om er schoon drinkwater te winnen. Eerst via waterwinputten en later zijn er in het kader van de werkverschaffing kanalen voor gegraven. Het water ging via een leiding naar de Watertoren in Middelburg. Daar kon een grote hoeveelheid worden opgeslagen en van daaruit verder worden getransporteerd. Sinds 1995 is de waterwinning gestopt, maar in geval van nood kan Oranjezon binnen 24 uur schoon drinkwater leveren aan heel Walcheren.
Dynamisch en gevarieerd landschap
Oranjezon biedt alles wat een natuurliefhebber zich kan wensen. De grote variatie in het gebied zorgt voor een enorme rijkdom aan planten en dieren. Oranjezon heeft al langer de status van natuurmonument en in 2008 is daar die van ‘aardkundig monument’ aan toegevoegd. Het is een van de weinige plekken langs de Nederlandse kust waar je in het landschap kunt zien hoe duinen op een natuurlijke wijze ontstaan en veranderen. Vanaf het brede strand waait het zand naar de duinvoet. Daar, in de zeereep, achter de eerste begroeiing, blijft het stuivende zand liggen. Zo groeit Oranjezon nog steeds een beetje.
Bron: www.zeeuwseankers.nl
